Türkiye, bir posta daha ateş çemberinin kıyısında buldu kendini. Malum bir karambolde daha gol telaşı var, hakim golü nizami sayar mı saymaz mı endişesini yaşadık da… Hep bununla yaşanmaz. Irak’ı fiilen bölen ABD, malum referandum için, dudak ucuyla “tek taraflı bu kararı tanımıyoruz” dedi demesine de; de işte… Şimdilik ateşin küllenmesi bekleniyor. Ardından İsrail’in bayraklarla meydanlarda dolaşan coşkulu “tipleri ve elleri” birden kenara çekildi. İsrail de o bayraklardan haberdar olmadığını söyledi. İkinci bir talimata kadar da bilindik bir sessizlik olacağı kesin. 1983’ten beri Kürt Enstitüsü’ne kucak açan, Fransa devlet başkanı Macron da “sırası değil” mesajını ilettiklerini söyledi.
Ancak İki Bernard arasında Barzani’nin buna niyeti yoktu da bu referandum nereden çıktı? Bir yanında Bernard H. Levy, diğer yanında Bernard Kouchner olan Barzani, durmadı. Bahsi geçen Kürt Enstitüsü’nün de hizmetkarı bunlar. 1983’te kurulan bu Enstitüsü bünyesinde üniversite çağındaki Kürt gençlere burs imkanları sunarak, geleceğe yatırım yapan/yaptıran dahiler bunlar. Gün bugündür ve bugün, o gün işte diyerek, referandum için ayağa kalkan Barzani’nin çıkışının ardındaki güç bu. Referandum yapılacak mı yapılmayacak mı diye konuşulurken, başkanlığın önünden gazetecilere açıklamalarda bulunan kişi Bernard Kouchner. Plan işliyor. Niyetler belli. 4 ülkeli Kürdistan modeli ince ince işleniyor.
Referandum neyi oyladı? soru açık:
“Kürdistan Bölgesi ve Kürdistan Bölgesi dışında kalan Kürt yerleşimlerinin bağımsız bir devlet olmasını istiyor musunuz?” sorusu oylandı. daha sorudan niyet açık edilmiş durumda. Soruda geçen ‘Kürt yerleşimleri’ olarak tanımlanan yerler, Kerkük, Diyala ve Ninova gibi farklı etnik grupların yaşadığı fakat Peşmerge kontrolünde olan bölgeler.
Bu gelişmelerde Türkiye oyun dışı bırakılmak istenmiş ve kendi üzerinden yapılan hesaplara sessiz kalması beklenmektedir. Bir gerçek var ki günümüz Türkiye’si 50 yıl öncesine göre ortalama 50 milyon nüfus artışı yaşamıştır. Bu durum beraberinde ekonomik ve sosyal değişmeleri getirmiştir. Özellikle 2007 yılından itibaren Yunanistan üzerinden başlayan Euro bölgesindeki kriz, Türkiye’yi güçlendirmiştir. Sürekli bir PKK terörü ile meşgul edilmek istenen Türkiye, güneyden DEAŞ ile markaja alınmıştır.
Şimdilerde ise Irak Bölgesel Kürt Yönetimi’nin referandum hamlesi bir yanıyla Türkiye’yi yine çamura saplamaya müsait bir konudur. ilk dönemde petrol gelirlerinden %18 pay ayrılarak ekonomik anlamda coşturulan Barzani başkanlığındaki bölgesel yönetim halkı, kaynaklar kısılınca bir gayr-ı memnun kitle haline dönüşmüştür. Kişi başı 800 dolar ödenerek sevindirilen bu kitlelere, ödeneğin devam etmesi şartının referandum olduğu anlatılmıştır. Ekonomik anlamda sıkıştırılan kitlelere çıkış ve çözüm olarak referandum gösterilmiştir. Kendi geleceğini kendi tayin etme hakkı her toplumun hakkıdır. Ancak bunun güç kullanarak ve demografik müdahalelerle gerçekleştirilmesi insanlık suçuna dönüşmektedir.
Bölgede referandum sürecini destekleyen İsrail’in kendince makul gerekçesi bellidir: varlığını korumak… İsrail’in 14 Mayıs 1948’de bağımsızlığını ilan etmesinin ertesi günü Mısır önderliğinde, Ürdün, Lübnan, Irak ve Suriye ve Suudi Arabistan orduları, derhal İsrail’i işgale başladı. 8 Ay sonra barış imzalandı. 1967’deki 6 gün savaşı ise Suriye, Mısır ve Ürdün’ün aktif ve dışarıdan da Suudi ve Irak’ın da destek verdiği bir sürece dönüştü. Bu yüzden Arap aleminin birlik beraberlik içerisinde olması İsrail aleyhine bir durumdur.
İsrail için Ortadoğu’da Arap olmayan unsurlar daha değerlidir. Bu yüzden Kürtlerle, Dürzilerle ve diğer etnik azınlıklarla dostane olmak daha önemlidir. Bu politika, bölgede bulunan Arap ülkelerine bağlı kalmadan yeni devletlerin kurulması fikrine de yatkındır. Irak’ın bölünmesi de, Suriye’nin bölünmesi de, İsrail’in Arap komşularına karşı dayanabileceği, bir Kürt devletinin ortaya çıkması da İsrail’in çıkarlarına uygundur…
Bernard H. Levy & Bernard Kouchner aslında bu değirmene su taşımaktadır…
